Μάνα θα πετάξω

Πάντα στρίβω 
δυο τσιγάρα.
Ένα για μένα 
κι ένα για το αόρατο εμένα.

Πάντα είναι δύο .

Πάντα με χτυπάω με τα δύο χέρια 
και πάντα με αγκαλιάζω με το ένα.
γιατί ποτέ δεν είμαι ολόκληρη.

Πάντα ανάβω δυο κεριά ,
μήπως και δωρίσουν παγωνιά το ένα στ'άλλο 
για να μην καούνε .

Πάντα και ποτέ θα μ'αγαπώ 
Πάντα και ποτέ θα με μισώ 
σαν αρχηγός μου .

Πάντα έχω δύο αφρόλουτρα 
στο μπάνιο,
γιατί φοβάμαι μην ξεμείνω 
και δεν έχω να ξεπλένω τις μόνιμες στάμπες της σκουριάς μου.

Πάντα αιωρείται ο φόβος.
Ο δικός μου φόβος Μάνα .

Πάντα με γεμίζω με δυο συγνώμες 
γιατί η μια μονάχη της είναι ψεύτρα .
Είναι ψεύτρα και κλαίει παρέα με τις τύψεις.

Γιατί να χρειάζομαι τα δεύτερα για να μου γίνει πιστευτό 
πως αυτό που φαντάζομαι υπάρχει 
πως αυτό που αγαπάω έχει πετάξει.

Έφυγες και είμαι μόνη .
Έφυγες και έχω δυο ψυχές.
Μία που σου χάρισα 
και μία που έκλεψα
για να συνεχίσω να ονειρεύομαι.

Γιατί ποτέ να μην είναι πράγματι δύο ;
και να ναι ένα σχισμένο στα δύο : 

Πάντα αιωρείται το παρελθόν μας Μάνα 
Πάντα θα με σκοτώνω 
Πάντα θα με χτυπάω 
Μάνα ....
ελπίζοντας πως θα ισιώσω Μάνα
ελπίζοντας πως θα ανασάνω Μάνα...
Μάνα ακούς ; 
Θα φύγω 
Θα πετάξω μακριά ,Μάνα .
l.k.

Ένα καμένο δάσος

Μόνη 
κενή 
κι 
άδεια.

Σπάνε οι χριστουγεννιάτικες χορδές μου
και καίγονται όλα τα λαμπάκια 
που φωτίζουν τα κλωνάρια μου.

Σαν σπίρτο 
Σαν πορσελάνη το πρόσωπο που δείχνω.
Όχι από ομορφιά .
Από στεγνότητα .

Στέγνωσα 
Στραγγίστηκα .
Με τρίβω με τα σφουγγάρια 
να διώξω την βρωμιά 
που ελκύει τους περαστικούς μας μύθους.

Μόνη 
κενή 
κι 
άδεια.

Λυγίζουν τα ταβάνια των σπιρτόκουτων 
και με φυλακίζουν μέσα τους
στο σκοτεινό τους μέλλον.

Σα σκαντζόχοιρος 
κάνω τούμπες στις φλυαρίες σας 
και σας τσιμπάω 
μα εσείς δεν νιώθετε ,καθίκια. 

Δεν νιώθετε
Δεν νιώθετε
Δεν νιώθετε
Δεν νιώθετε

Μόνη
άδεια 
και κενή 

παραμιλώ στο έλεος του σκόρπιου δάσους μου 
και με τραβάω από δω κι από κει 
λες και είμαι λάστιχο αναψυχής
λες και είμαι τραγούδι στο ράδιο 
λες και είμαι συμφέρον διαφυγής .
l.k.

https://www.youtube.com/watch?v=NvryolGa19A

Σας το υπόσχομαι

Πόσες φορές σε ψάχνω τη μέρα ;
Και τη νύχτα ;
Πόσες ακόμη ;
Σε σκότωσαν οι λεφτάδες
Σε πυροβόλησαν οι δούλοι τους
Κι εγώ σε βλέπω ακόμη
Σε αγκαλιάζω στο κρύο
Σπαράζω που δεν ζεις
Χαθήκατε και τώρα είμαι μόνος μου
χωρίς αδέρφια
χωρίς σπίτι
μόνο γάτες και σκυλιά .
Χαϊδεύω τα χέρια σας
Σας φιλάω το μέτωπο .
Θα τους σκοτώσω όλους έναν έναν
έτσι όπως αυθόρμητα σας αφαίρεσαν σαν βάρος.
Γιατί σε αυτόν το κόσμο Μάνα και Πατέρα ;
γιατί εσάς :
Από που ν'αρχίσω τώρα ;
Ποια να΄ναι η ιστορία μου ;
Ότι σας έσφαξαν ....τι :
Γιατί :
Σας το υπόσχομαι ότι θα τους σκοτώσω.
Πρώτα από μέσα μου .
Π.Σ

Αν και μικρή ταξίδευα

Μέχρι και τότε ταξίδευα .
Αν και μικρή ταξίδευα .
Το ήθελα.
Προτιμούσα να πιστεύω στα ταξίδια
παρά να βλέπω εσένα χτυπημένη.

Σου ζητάω συγγνώμη .
μα ήμουν μικρή.
Κι ακόμη μικρή είμαι .
Μακάρι τώρα να μπορούσα να ταξιδεύω όπως τότε.
Μικρή και ανέμελη ...

Καθώς μεγάλωνα , πονούσα περισσότερο.
Κι αναρωτιόμουν γιατί ;
Έκρυβα το αίμα σου
 και τις μπουνιές στα συρτάρια της βίλας μας.

Το αγαπημένο μου χρώμα το μαύρο.
Τα ρούχα μου είναι όλα μαύρα .
Ξεχωρίζω τα μαύρα ρούχα που κοιμούνται στη ντουλάπα
από το ύφασμα.

Έτσι ξεχωρίζω και την θλίψη από τον πόνο.
Έτσι ξεχωρίζω το παράπονο από την απώλεια.

Θα'θελα για λίγο να με σφίξεις στην αγκαλιά σου
να μυρίσω το άρωμα της μάνας.
Να μου τραγουδήσεις για ν'αποκοιμηθώ .
Και να σκοτώσω μέσα μου αυτόν.
Σε εκλιπαρώ ...
Συγχώρεσε με που του μοιάζω.
Βοήθησε με να μην φοβάμαι το ξεκλείδωμα της πόρτας.
Βοήθησε με να ξαναρχίσω να ταξιδεύω όπως μικρή
και απλώς να ξεχνιέμαι μ'ένα όνειρο και ένα επιτραπέζιο παιχνίδι.
Βοήθα με.
Π.Σ